ακόμα κι αν η αφή σου σε εξαπάτησε ακόμα κι αν ξύπνησες απότομα κι ύστερα δάκρυσες όχι για την ωμή αλήθεια των τεσσάρων τοίχων μα γιατί προτιμάς την άλλη αλήθεια ακόμα κι αν όλα είναι του μυαλού σαν εικασία, σαν ικεσία, σαν αφασία, σαν ουτοπία ακόμα κι παράδεισος και κόλαση είναι το ίδιο και το αυτό ακόμα κι αν τα "σωστά" σου άλλοτε θεωρούνται "λάθη" κι άλλοτε "πάθη" ακόμα κι αν η νοσταλγία σε κρατάει στοιχειωμένη ακόμα κι αν ίσως υπάρχει ένα πιο γλυκό στοίχειωμα-άγγιγμα από αυτό που δεν έχει φανεί ακόμα
ακόμα κι έτσι σε ζηλεύω.
Υ.Γ.: "...κι είναι λέω, ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή, να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί."
piXie...ναι...είσαι τυχερός αν έχεις αγγίξει αυτόν τον παράδεισο..
Καλή σου νύχτα
Earentil Aposperiths...καταραμένος...βαριά λέξη...δεν θα την χρησιμοποιούσα...απλώς πονάς όταν τον χάνεις και δεν μπορείς να τον βρεις αλλού...αλλά όπως λέει και ένας φίλος μου...όταν ανεβαίνεις πολύ ψηλά,πέφτεις και πολύ και άσχημα..
Πράγματι,όταν αγγίζεις τον παράδεισο μετά δεν μπορείς παρά να τον νοσταλγείς... Κι'όμως είναι τόσο δύσκολο μερικές φόρες...γιατί κάθε κάθε λεπτό που περνά,θα ευχόσουν εκείνη η στιγμή να κρατούσε για μιά ζωή!!!
Περίπλους...δεν ξέρω αν συμφωνώ μαζί σου...Το έχω σκεφτέι και εγώ πολλές-πολλές φόρες αυτό.Τι ειναι καλύτερο να ζεις με την αναμνηση,με το ανεκπλήρωτο και την γέυση της απουσίας ή να ζήσεις το όνειρο σου και ας απομυθοποιηθεί μετά?Τουλάχιστον έτσι θα έχεις παλέψει για την ευτυχία σου.Δεν θα παραμένεις αδρανής...Δεν ξέρω..πραγματικά..δεν ξέρω τι είναι καλύτερο..Ίσως να έχεις και δίκιο..
Κυρ.Ανδρέα...ωραίο το μεθύσι..αλλά όταν τελείωνει αισθάνεσαι άδειος..
Μμμ...τότε μπορούμε να είμαστε συνέχεια μεθυσμένοι :p
32 σχόλια:
Είναι όμως ευτυχία...μόνο και μόνο που μπόρεσες να τον αγγίξεις αυτόν τον Παράδεισο...που είχες την τύχη! :)
Αν όντως αγγίξεις τον παράδεισο θα είσαι καταραμένος να τον αναζητάς αιώνια στην κόλαση...
SIMFONO 100% .... kai as perase apo konta mou mono
Υπέροχη η φωτογραφία σου όπως πάντα.. Αλλά υποκλίνομαι στο άσμα που έχεις βάλει.. Αχ Μάλαμα(ς).. Τίποτε άλλο
ακόμα κι αν η αφή σου σε εξαπάτησε ακόμα κι αν ξύπνησες απότομα κι ύστερα δάκρυσες όχι για την ωμή αλήθεια των τεσσάρων τοίχων μα γιατί προτιμάς την άλλη αλήθεια
ακόμα κι αν όλα είναι του μυαλού σαν εικασία, σαν ικεσία, σαν αφασία, σαν ουτοπία
ακόμα κι παράδεισος και κόλαση είναι το ίδιο και το αυτό
ακόμα κι αν τα "σωστά" σου άλλοτε θεωρούνται "λάθη" κι άλλοτε "πάθη"
ακόμα κι αν η νοσταλγία σε κρατάει στοιχειωμένη
ακόμα κι αν ίσως υπάρχει ένα πιο γλυκό στοίχειωμα-άγγιγμα από αυτό που δεν έχει φανεί ακόμα
ακόμα κι έτσι
σε ζηλεύω.
Υ.Γ.: "...κι είναι λέω, ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή, να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί."
Αν τον άγγιξες δεν το ξεχνάς ποτέ..και μετά πάντα συγκρίνεις το τώρα με το τότε. Μηπως είναι λάθος αυτό;
Aν δεν έχεις αγγίξει πρώτα τη Κόλαση, δεν θα μάθεις ποτέ τη σημαίνει Παράδεισος!
Και ξέρω ότι έχης γνωρίσει και την Κόλαση!
Ωραίος ο Μάλαμας!
Καληνύχτα:)
εαν τον αγγιξες και νιωθης ετσι ευτηχησμενα....φαντασου να εμπενες και λιγο μεσα??
τοτε τι????
αυτό ξαναπές το.
Πο΄λύ όμορφη η φωτογραφία.
Κάτι λείπει από την φώτο, κάτι λείπει από τον παράδεισο, κάτι λείπει...:-)
ΥΓ: Η επιτομή της νόστου του Οδυσσέα...
piXie...ναι...είσαι τυχερός αν έχεις αγγίξει αυτόν τον παράδεισο..
Καλή σου νύχτα
Earentil Aposperiths...καταραμένος...βαριά λέξη...δεν θα την χρησιμοποιούσα...απλώς πονάς όταν τον χάνεις και δεν μπορείς να τον βρεις αλλού...αλλά όπως λέει και ένας φίλος μου...όταν ανεβαίνεις πολύ ψηλά,πέφτεις και πολύ και άσχημα..
Φώτη μου...φιλάκι γλυκό ;)
jacki μου..χαίρομαι που σου αρέσει
Χαμογελάκια και όμορφες καληνύχτες!
dim juanegro...μόνο ένα χαμόγελο...αυτό που βγαίνει πάντα όταν σε διαβάζω..
Roadartist...λάθος είναι καλή μου...και πολύ μεγάλο μάλιστα..σχεδόν καταστροφικό
Μπορείς να κάνεις κάτι άλλο όμως?
Τελωνάκι μου...έτσι ακριβώς!
Σου στέλνω το πιο γλυκό μου φιλάκι στα ματάκια σου
gregory...τότε μάλλον τρελαίνεσαι...
Καληνύχτες
mahler76...χαίρομαι που σου αρέσει
Kαληνύχτα σας :)
Γιώργο...απίστευτο!Η φωτογραφία είναι κομμένη στην μέση.Την άλλη μισή δεν την έβαλα.Πως το κατάλαβες?Με εντυπωσιάζεις... :)
Πράγματι,όταν αγγίζεις τον παράδεισο μετά δεν μπορείς παρά να τον νοσταλγείς...
Κι'όμως είναι τόσο δύσκολο μερικές φόρες...γιατί κάθε κάθε λεπτό που περνά,θα ευχόσουν εκείνη η στιγμή να κρατούσε για μιά ζωή!!!
ο παράδεισος είναι αυτό που εμείς ονομάζουμε έτσι κάθε φορά. ποιος είπε πως μόνο ένας είναι;
;)
φιλιά βρόχινα...
κι ας ποναει...
καλυτερα να τον εχεις αγγιξει και να τον νοσταλγεις παρα να μην τον γνωριζες ποτε...
νεραιδενια φιλια!!!
pandwra7...έτσι νιώθεις.Αν κρατούσε μια ζωή όμως θα είχε την ίδια γεύση άραγε?
Καλώς ήρθες.Πάντα ευπρόσδεκτη
Νεράιδα της βροχής...δεν είναι μόνο ένας ε?Ναι..μπορεί να έχεις δίκιο...Μερικοί βλέπουν εύκολα τον παράδεισο γύρω τους..άλλοι πάλι δυσκολεύονται...
Καλή σου νύχτα ;)
Κάθε στιγμή
άσε να σε νοσταλγώ εγώ...
Είναι πιο δύσκολο!
Φιλιά αέρινα
Και να τον ονειρεύεσαι όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Μέρα καλή
Αν έχεις αγγίξει τον Παράδεισο, γνωρίζεις πια τον δρόμο ... και τα βήματα σου μπορούν να σε ξαναοδηγήσουν εκεί!
Την καλημέρα μου
Ο παράδεισος, βρίσκεται σε ότι...
Aγγίζεις.
Δε φεύγεις ποτέ από κει.
Δεν παύει να υπάρχει, όσο...
Aνασαίνεις . :)
Να, ένα χαμογελάκι , και όλα...:)
Λάμπουν. :)
Λίγη καλή διάθεση και τα παιδιά...
Xαμογελούν. :)
Ναι, ναι, εσύ είσαι ο παράδεισος.
:)
Ναιάδα...μάλλον συμφωνώ μαζί σου...μάλλον συμφωνώ..
Φιλιά σου πολλά!
Κίρκη μου...μια αγκαλιά σου στέλνω απο εδώ και ένα χαμόγελο
Λάκη...πάλι καλά που έχουμε και τα όνειρα για να μπορούμε να δραπετεύουμε
Καλή σου μέρα
Οδειπόρε...με τα μάτια κλειστά πας στον παράδεισο.Δεν θυμάσαι τον δρόμο μετά.Εκτός αν σου φανερωθεί ξανά
Μια ομορφη μέρα και σε σένα
Νάδα μου...μάλλον πρέπει να μ'αγαπάς λιγάκι... :)
Σ'ευχαριστώ...
τον παράδεισο τον φτιάχνουμε εμείς. με αγγίγματα. που αγγίζουν.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ.ΑΝ ΤΟΝ ΑΓΓΙΞΕΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΗ.ΜΕΙΝΕ ΕΚΕΙ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.
σωστά !!!
άλλα ο παράδεισος δεν έχει ευνοούμενους....καλύτερα πολλές φορές λοιπόν η ανάμνηση ..από την ίδια την κατάσταση..έτσι δεν απομυθοποιείται..
τη καλησπέρα μου..ας ζήσουμε με τις νοσταλγίες μας καλύτερα..
Aν πραγματικά ισχύει αυτό που λές τότε ας περιμένει ο παράδεισος.
Προτιμώ να μεθάω με το κρασί της κόλασης,παρά να τον νοσταλγώ κάθε στιγμή.
Basnia...ο παράδεισος...έρχεται και φεύγει τόσο γρήγορα...
jk in your life...στα όνειρα μας τον αγγίζουμε συνέχεια.Στην ζωή ελάχιστες φορές..
Καλές γιορτές και σε σένα :)
Περίπλους...δεν ξέρω αν συμφωνώ μαζί σου...Το έχω σκεφτέι και εγώ πολλές-πολλές φόρες αυτό.Τι ειναι καλύτερο να ζεις με την αναμνηση,με το ανεκπλήρωτο και την γέυση της απουσίας ή να ζήσεις το όνειρο σου και ας απομυθοποιηθεί μετά?Τουλάχιστον έτσι θα έχεις παλέψει για την ευτυχία σου.Δεν θα παραμένεις αδρανής...Δεν ξέρω..πραγματικά..δεν ξέρω τι είναι καλύτερο..Ίσως να έχεις και δίκιο..
Κυρ.Ανδρέα...ωραίο το μεθύσι..αλλά όταν τελείωνει αισθάνεσαι άδειος..
Μμμ...τότε μπορούμε να είμαστε συνέχεια μεθυσμένοι :p
Καλώς ήρθες..
Δημοσίευση σχολίου