.
.
5.10 π.μ.
Γυρίζω αριστερά το κλειδί στην μίζα και βγαίνω απο το αυτοκίνητο.Τα βήματα μου αργά.Τα ρούχα και τα μαλλιά μου νοτισμένα απο καπνό και αλκοόλ.Μπαίνω μέσα στο σπίτι και βλέπω τον πατέρα μου να ετοιμάζεται για δουλειά.-Καλημέρα.-Καληνύχτα.Ξαπλώνω στο κρεβάτι και η μουσική ηχεί ακόμα στα αυτιά μου.Όχι σαν μελωδία.Ένα συνεχόμενο υπόκωφο βουητό.Σαν να έχεις ένα σμήνος μέλισσες μέσα στο κεφάλι σου.Ναι,κάπως έτσι.Κλείνω τα μάτια και κατακλύζομαι απο εικόνες.
Σε ένα μικρό δωματιάκι δένουμε τις μηχανές.Μπαταρίες.Φλας.Κάρτες.Ταχύτητα κλείστρου 1/60.Διάφραγμα 5.6.ISO 200.Έτοιμοι.-Φύγετε.Μια μικρή δόση άγχους ανεβαίνει στα χείλη.Βαθιά εισπνοή και ξεκινάμε.-Κοιταξέ με.Γύρισε μου λίγο στα δεξιά.Πιο ψηλά το πιγούνι.Τα χέρια ελαφρά πιο πίσω.Πόζαρε στον φακό λες και είναι ο εραστής σου και θέλεις να τον δελεάσεις.Ξανά.Χαμόγελο.Το 'χουμε.
Η ώρα περνάει.Η μουσική δυναμώνει.Τα μπουκάλια διαδέχονται το ένα το άλλο και οι άνθρωποι γίνονται πιο χαλαροί.Γελάνε.Χορεύουν.Τραγουδάνε.Ξεφεύγουν.-Bella! Bella! Με πιάνει απο την μέση και αρχίζει να με χορεύει.-Parlare italiano?-No.Kάνω μια στροφή χαμογελώντας και ευγενικά τον απομακρύνω απο πάνω μου.Αγοράζει πέντε φωτογραφίες και με φιλάει απαλά στην άκρη του κεφαλιού μου.-ciao bella!-Ευχαριστώ.Καλή συνέχεια.
Τώρα όλοι είναι όρθιοι.Έχουν τα χέρια σηκωμένα ψηλά και βγάζουν ότι έχουν μέσα τους με όλη την δύναμη που διαθέτουν.Πίκρες,απογοητεύσεις,αγάπες,απώλειες,σκέψεις,άγχη,ανασφάλειες.Τα βάζουν όλα σ'ένα ποτήρι και τα πνίγουν στο οινόπνευμα.Έστω και για λίγο. Ανάμεσα τους εγώ.Προσπαθώ να περάσω χωρίς να ενοχλήσω.Δείχνοντας να συμμερίζομαι αυτή τους την ανάγκη για διασκέδαση.Μια διασκέδαση που δεν καταλαβαίνω.Που δεν την έχω κάνει ποτέ δική μου.Αλήθεια εγώ πως διασκεδάζω? ...
Η δουλειά τελείωσε.Ο τραγουδιστής συνεχίζει μιλώντας για μεγάλους έρωτες.Παντού σκοτάδι.Και μόνο αυτός λουσμένος στο φως.Κάτω απο την σκηνή χορεύουν αργά μικρές μελαγχολικές φλόγες.Προδίδοντας πληγωμένες καρδιές που προσπαθούν να ξεχάσουν.Ή να θυμηθούν ίσως.Λύνω την μηχανή.Κλείνω ταμείο και μετράω τις φωτογραφίες που έμειναν.Μια τελευταία ματιά στους ανθρώπους αυτούς που δεν πρόκειται να ξαναδώ.Στις στιγμές που με ένα πάτημα του κουμπιού,συνέλαβα με τον φακό μου και ύστερα χάθηκαν.
-Καληνύχτα.-Καλό ξημέρωμα.Τα λέμε άυριο.
To κορμί μου πονάει.Και ο Μορφέας αργεί να έρθει.Προσπαθώ να αποβάλλω τον θόρυβο απο τον χώρο και τα χρώματα που στροβιλίζουν το μυαλό μου.Να διώξω όλη την ένταση και το άγχος.Να σκεφτώ κάτι όμορφο και ήρεμο.
Μπλε και ζαλάζιο.Ησυχία και καθορότητα.Άρωμα γιασεμιού και ένα ζεστό βλέμμα.Να με κοιτάει με αγάπη και τρυφερότητα.Με γαληνεύει.Με νανουρίζει.Και αποκοιμιέμαι.
