Μάζεψα τα ποτισμένα με έρωτα σεντόνια.
Τα δίπλωσα προσεκτικά.Και τα έβαλα στο πλυντήριο.
Ύστερα έμεινα να τα κοιτάζω.Να γυρίζουν.Να μπλέκονται.Όπως οι σκέψεις με τα συναισθήματα.Να γίνονται ένα και να χωρίζουν ξανά.Όπως δύο σώματα.Να χάνονται.Όπως οι μυρωδιές απο τις αναμνήσεις.Και να βγαίνουν στην επιφάνεια έτοιμα να λερωθούν ξανά.Ίσως λίγο πιο ξεθωριασμένα και τραχιά απο πρίν.Αλλά έτοιμα.
Μπορώ να μπω και εγώ στο πλυντήριο..?
