Σεπτέμβρης

.
.

Ο καιρός συννέφιασε και οι άνθρωποι κλείστηκαν λίγο ακόμη στον εαυτό τους.

.

Τα βράδυα κλείνω τα παράθυρα για να κοιμηθώ.Τραβάω το σεντόνι μέχρι την άκρη της μύτης μου και ξεσκεπάζω τα πόδια μου να τα αισθάνομαι ελεύθερα.Φυσάω το άγχος κάτω απο το κρεβάτι και φέρνω στο μυαλό μου ηλιόλουστες χαμογελαστές εικόνες μέχρι να αποκοιμηθώ.

.

Το πρωινό μου δεν ξεκινάει πια με καφέ γεμάτο σιρόπι καραμέλας και βόλτες στην Αθήνα.Λίγο νερό στο πρόσωπο,ένα στιγμιαίο κοίταγμα στον καθρέπτη και η συνεχόμενη προσπάθεια του να γίνομαι όσο μπορώ καλύτερη.

.
Όμορφο είναι να βάζεις στόχους και να τους βλέπεις σιγά-σιγά να πραγματοποιούνται.Νιώθεις οτι η ζωή δεν περνάει απλά απο μπροστά σου και χάνεται.Αλλά την κρατάς στα χέρια σου.Και μπορείς να της δώσεις σχήμα και μορφή.Ανάλογα με το τι εσύ θέλεις.
.

Έχω περάσει πολύ καιρό αφήνοντας μόνο τις μέρες να κυλάνε.Παίζοντας πότε με τις ώρες,πότε με τις στιγμές,πότε με τις ψευδαισθήσεις.Ζώντας τυλιγμένη σε ένα όνειρο.Παρατηρώντας στα κρυφά τους γύρω μου.Τα μάτια τους,τα χείλη τους,τις φοβίες τους,τις ανασφάλειες τους,τους μορφασμούς του προσώπου τους,τους χτύπους της καρδιάς τους,τον τρόπο που αγαπάνε,μισούνε,κάνουν έρωτα.
.

.
Οι άνθρωποι κάνουν έρωτα με διαφορετικό τρόπο και για διαφορετικό λόγο κάθε φορά.Κάνουν έρωτα απο πάθος , απο πόθο , απο απογοήτευση , για εκδίκηση , γιατί είναι ερωτευμένοι , για να ερωτευθούν , για να νιώσουν τρυφερότητα , γιατί είναι χαρούμενοι , γιατί είναι λυπημένοι , για αυτοκαταστροφή , απο μίσος , απο συνήθεια , απο συμβιβασμό, απο επιθυμία , απο αναγκή , γιατί πονάνε , γιατί αγαπάνε , απο αντίδραση , απο αδράνεια , για να μην μείνουν μόνοι , για να μην σκέφτονται , για να νιώθουν σημαντικοί , για να ξεχνάνε , για να θυμούνται . Πως είναι ζωντανοί ίσως.
.

.

.
Τα απογεύματα φοράω τα καλά μου και ταξιδεύω.Ταξιδεύω σε όλα εκείνα τα μέρη της γης που δεν έχω πάει.Σε όλες τις αγκαλιές που είναι μακριά μου.Σε όλες τις εποχές που δεν έχω υπάρξει.Σε όλες τις στιγμές που έχασα.Σε όλα τα όνειρα που δεν έχω ζήσει ακόμα.
.
Και χαμογελάω.