.
Αγγίζω τα μελανιασμένα σημεία των καρπών μου.Κλείνω τα μάτια και τα βλέπω δεμένα στο κρεβάτι.Να προσπαθούν να λυθούν και να μείνουν δεμένα μαζί.Και ο φόβος γίνεται πάθος.Και το πάθος ηδονή.Και η ηδονή φόβος.
Παρατηρώ τα δεσμά στον λαιμό των ανθρώπων.Πως σέρνονται κάτω απο τις επιθυμίες,τα πάθη,τις ανασφάλειες.Πόσο πολύ θέλουν να κρατήσουν κάποιον κοντά τους.Και πόσο εύκολα τον διώχνουν.
Ακούω τα πληγωμένα μέρη της καρδιάς μου.Να γυρεύουν το φάρμακο που θα επουλώσει τα τράυματά τους.Και αν κάποιο χέρι ανοίξει και τους το προσφέρει.Μαζεύουν τις σταγόνες αίματος που έχουν γύρω τους και απομακρύνονται.Είναι τόσο τρομακτική η ίαση με την προοπτική μιας νέας πληγής.
Φωτογραφίζω τα βλέμματα των παιδιών.Και ζηλεύω.Κάπου στην διαδρομή έχασα την καθαρότητα της ψυχής μου.Το χαμόγελο μου.Και τον τρόπο να δείχνω οτι το μόνο που χρειάζομαι, είναι αγάπη .
21 σχόλια:
Φωτογραφίζω τα βλέμματα των παιδιών. Και ζηλεύω.
Το τελευταίο μου άρεσε πολύ..
Τα παιδιά είναι το μέλλον.
Και ορισμένες φορές το μικρό παιδάκι που κρύβουμε όλοι μέσα μας ξαφνικά έρχεται στην επιφάνεια.. άσχετα αν εμείς το καταλαβαίνουμε η όχι.
Μου άρεσε πολύ το πρόσφατο άρθρο σου όπως και όλα τα προηγούμενα.
Αν ο κόσμος ήταν ένα λιμανάκι.. ίσως να ήταν αυτό που επιζητούσα εδώ και τόσο καιρό..
Σε ευχαριστώ για το ταξίδι (Νίκος)
Μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας.
οσο νιωθουμε πως την χανουμε ειναι ακομα εκει...λιγακι λερωμενη αλλα εκει...
εκεινοι που την εχασαν δεν το νιωθουν πια...απο καιρο...
μονο αγαπη...
εκεινη ολα τα μπορει και ολα τα διορθωνει...
νεραιδενια φιλακια!!!
ΛΙΜΑΝΑΚΙ ΕΓΩ ΧΘΕΣ ΓΥΡΙΣΑ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ.ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ.
"Είναι τόσο τρομακτική η ίαση με την προοπτική μιας νέας πληγής"
Παράξενο ε?
Η φωτό σου πολύ καλή!!!
Φιλιά πολλά
:)
Και αν χρειαστούν χίλιες σου λέξεις
Το μικρό λιμάνι σου να πλέξεις
Και αν τα καράβια περνούν και φύγουν
Σαν τις σκεψουλες που θα γείρουν
Στο κύμα πάνω στα απαλά φώτα
Για να τραβήξουν μια άλλη ρότα
Και σου χαρίσουν με το αγέρι
Ένα τραγούδι απ άγνωστα μέρη
Θα λέει η αγάπη ειν σαν τον Μάρτη
Μια λιακάδα και μια αστράφτει
Σου το θροΐσουν πάνω στα χείλια
Και σου αφήσουν μικρά κοχύλια
Σου πουν για πάχνη και ζάχαρη άχνη
Για κορμοράνους και για ραχάτι
Και για παλάτια με αμύθητα πλούτη
Για ανατολίτες που παίζουνε ούτι
Που τραγουδούν σε μέρες λαμπρές
Για τις δικές τους μικρές χαρές
Και λεν τα μάτια σου λάμπουν σαν φάροι
Τραγούδι άρχισε ταξίδι πάλι
Και στο χαμόγελο σου λάμψει το γέλιο
Σαν ένα πέλαγο παραδομένο
Στην ομορφιά σου από άκρη σε άκρη
Τι λες; Σαν ίαση πως κάνει κάτι;
Nαι, αλλά έπειτα, διαπιστώνεις πως στη συνάντησή σου με το νερό από ένα μικρό συντριβάνι που υπάρχει εκεί στο κέντρο της Αθήνας, καθρεπτίζοντας το πρόσωπό σου...πως και εσύ είσαι Παιδί.Το βλέμμα το προδίδει και αυτό, όπως και τόσα άλλα πάνω σου...Ένα μικρό και φοβισμένο παιδί, που δεν έχει λόγο να ζηλεύει την καθαρότητα της ψυχής των άλλων παιδιών, αφού και η δική σου, καθαρή είναι εντέλει και ας μην το δέχεσαι αυτό!
Φιλίίί
αν η αγαπη απο μονη της ηταν αρκετη η ζωη θα ηταν καλυτερη, ομορφοτερη, πιο ηρεμη... μα δεν είναι...
Την καθαροτητα της ψυχης σου οχι μονο δεν την εχασες μα αντίθετα την εκανες ν αναδειχθει γι αλλη μια φορα μεσα απο τουτα τα γραφόμενά σου...
Καλό σου μήνα
Την αγάπη μου
Αρης
Mε την αγάπη μέσα μας όλοι μας μπορούμε να μείνουμε πάντα παιδιά και να χαμογελάμε μόνο.
Καλό ξημέρωμα.
Ξέρεις τί θέλεις. Κι εκείνος που ξέρει τί θέλει το βρίσκει.
Καλημέρα Μικρέ Λιμένα :)
Σταύρος
Αχ, λιμανάκι μου
Όχι τέτοια τώρα που προσπαθώ να σταθώ χωρίς προσδοκίες, όχι τέτοια ....
Νάσαι καλά
Νίκο...το μικρό παιδάκι είναι πάντα μέσα μας και φωναζει.Εμείς έχουμε μάθει πια να το σωπαίνουμε.
΄Δεν πειράζει.Ίσως κάποτε να μάθουμε...
υγ.πίστεψε με.Πάλι καλά που δεν είναι όλος ο κόσμος ένα λιμανάκι.
Καλημέρα
Τζακουζάκι μου...τόσο απλά....
Ναιάδα....γλυκιά νεραιδίτσα...ναι..η αγάπη ξέρει πως να επουλώνει πληγές.
Φιλιά και σε σένα
Σκρουτζάκο μου...καλώς μας βρήκες πάλι :)
Αυρούλα μου...τιποτα δεν με παρεξενεύει πια...
Ευχαριστώ για την φωτό
Φιλιά σου ;)
Νάδα μου...ναι...κάνει κάτι σαν ίαση...
Περιμένω να το ξανακούσω τραγουδιστά ;)
Κίρκη μου...γλυκιά όπως πάντα!
Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα μια αγκαλίτσα σου τώρα..
Να τα πούμε ε?
Ντοροθέα...αν βρισκαμε την πραγματικά αγάπη που μας γέμιζε,δεν θα χρειαζόμασταν τίποτα αλλο.Έλα όμως που είναι δυσεύρετη...
Καλημέρες σου
Αρη..σ'ευχαριστώ...
Πάντα ευπρόσδεκτη η αγάπη σου
(χαμόγελο)
Αγάπη...καλώς ήρθες στο λιμανάκι μου.Να έρχεσαι ε?Χρειαζόμαστε πολύ αγάπη για να ζήσουμε!
Καλη σου μέρα
Πέτρο...πέρασα και το είδα.Μαθαίνουμε πολλά απο τις ζωές των γύρω μας.
Καλή σου μέρα
Σταύρο...δεν είμαι σίγουρη αν ξέρω...
Πάντως ελπίζω να έρθει
:)
Καλή σου μέρα
meggie...να σταθείς χωρίς προσδοκίες?Γίνεται αυτό?Μμμ..όπως και να είμαστε πιστέυω,πάντα προσδοκούμε το καλύτερο.
Να είσαι χαμογελαστούλα ε?
Δεν αξίζει διαφορετικά
;)
Χαθήκαμε ...
μια καλησπέρα
και καλό χειμώνα.
"Κάπου στη διαδρομή έχασα την καθαρότητα της ψυχής μου..."
Εχει τόση σκόνη, τόση λάσπη εκεί έξω...στην πραγματική ζωή... Πώς μπορεί να μείνει η ψυχή καθαρή;
Μόνο ένα τρόπο ξέρω...
Αγκάλιασε την.
Αγάπησε την.
Προστάτεψε την.
Κι' όταν φανεί η Αγάπη...
Παράδωσε την...
Καλό βράδυ Λιμανάκι!
Δημοσίευση σχολίου