Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Old stories

.
.




Μια φωτογραφία παλιά.Ένα ξεχασμένο άρωμα.Και ένα φθαρμένο καπέλο είναι αρκετά για να ξυπνήσουν μνήμες.


Ξαπλωμένη στην κούνια ανάμεσα στα δέντρα.Αποκοιμιέμαι με τον ήχο των τριζώνων και το κελάηδισμα των πουλιών.Το βιβλίο ακουμπισμένο πάνω μου.Το κρατάω με τα δυο μου χέρια.Και ταξιδεύω στις εικόνες του.Πάλι κοιμήθηκε στην κούνια.Μια κουβέρτα καρό με αγκαλιάζει και ένα χέρι βγάζει μια μπούκλα που έχει πέσει στο πρόσωπο μου.


Παραμονή Χριστουγέννων.Ψάχνω μέσα στο σπίτι να βρω τα κρυμμένα δώρα.Ανοίγω τις ντουλάπες.Κοιτάζω κάτω απο τα κρεβάτια.Τρυπώνω στο πατάρι.Πουθενά.Δεν θα κοιμηθώ σήμερα.Θέλω μια φορά να καταφέρω να δω πως μπαίνουν τα δώρα μαγικά στο δωμάτιο μου το βράδυ.Και όταν ανοίγω τα μάτια μου το πρωί τα βλέπω όλα γύρω μου.Μικρά και μεγάλα πολύχρωμα κουτιά.Ναι!Τώρα είναι η ώρα.Κοίτα!Αυτό που ήθελα!Τώρα μπορώ να κοιμηθώ.Χαμογελαστή.


Πίσω απο τα σκηνή κοιτάζω τον κόσμο που περιμένει.Παντού σκοτάδι και ένας μεγάλος προβολέας στο πιάνο.Ήρθε η ώρα και εγώ δειλιάζω.Ξέρετε..δεν θέλω να βγω..Ένα σπρώξιμο στην πλάτη και ένα παραπάτημα.Μια κόκκινη υπόκλιση με το βλέμμα χαμηλωμένο και οι χτύποι της καρδιάς να διαλύουν την ησυχία.Τραβάω το σκαμπό και κάθομαι.Το δεξί μου πόδι στο πετάλι.Τα χέρια μου αγγίζουν τα πλήκτρα.Ένα μικρό μουρμούρισμα της μελωδιάς.Μια βαθιά εισπνοή.Και...


Στο αεροπλάνο.Κρατάω σφιχτά το χέρι της γιαγιάς μου.Προορισμός Ισπανία.Πάω να συναντήσω τους γονείς μου.Έχω ένα χρόνο να τους δω.Όταν με άφησαν δεν μίλαγα και ίσα που κατάφερνα να κάνω μικρά βήματα.Αυτοί είναι!Πήγαινε!Τρέχω με το μακρύ καινούργιο κόκκινο παλτό μου και περνάω κάτω απο την μπάρα.Δυο χέρια με σηκώνουν και άλλα δυο με αγκαλιάζουν.

Κοριτσάκι μου!Τι όμορφα που μυρίζεις!

Είναι επειδή έκανα μπάνιο μπαμπά...







12 σχόλια:

jacki είπε...

Οι αναμνήσεις.. Ξαναγυρίζουνε..
Είναι επειδή έκανα μπάνιο μπαμπά :)

ναδα.- είπε...

Μακάρι αυτά τα παράθυρα ποτέ να μην κλείσουν .


Να είναι πάντα ανοιχτά και να μας δέχονται .


Να μας προσφέρουν την λιακάδα της ζωής.


Τις μυρωδιές της φροντίδας των δικών μας ανθρώπων.


:)

teardrop είπε...

αναμνήσεις,παράθυρα ανοιχτά για το παρελθόν.μακάρι να ξέραμε πόσα μας κρατάει ακόμα κρυμμένα.παλιές φωτογραφίες,άλμπουμ.τώρα τελευταία φοβάμαι να τα ανοίξω.όταν αρχίζεις να φοβάσαι πως θα δεις κάποια φωτογραφία κάποιου που δεν υπάρχει πια...τότε έχεις μεγαλώσει..
καλημέρες!:)

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μια μυρωδια...
μια εικονα...
ειναι αρκετα για να ξυπνησουν απιστευτες αναμνησεις...

Χριστε μου αυτες οι μυρωδιες τι μνημες κρυβουν...

νεραιδενιο φιλι!!!

Albus Genius είπε...

Τα σχεδόν του κοσμου. Νάσαι καλά και να θυμάσαι πάντα τις όμορφες και τις δυσάρεστες στιγμές σου.Στιγμές της ζωής είναι όλες. του εαυτού μας σημάδια.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Οχι, δεν είναι παλιές ιστορίες...
Εσύ, η ίδια είσαι...
Κι' όσο θυμάσαι...υπάρχεις...
Κι' όσο υπάρχεις, μακάρι να θυμάσαι!
Καλημέρα γλυκειά μου!

Appelsinpigen είπε...

Τι συγκηνητικό κείμενο...

Λιμανάκι μου, όσο περνάει ο καιρός αυτες οι στιγμές γίνονται όλο κ περισσότερες... κι οι δικές σου αποπνέουν μια τρυφερότητα, μια ζεστασιά...Γλυκύτητα, θαλπωρή:)

Καλό σου βράδυ!!!!

Elen Chamelen είπε...

Αυτό με τον προβολέα,το σκοτάδι και το πιάνο είναι όντως μιά από τις πιό τρομακτικές μου στιγμές...
Είναι αυτό που λες,χτυπάει η καρδιά σου τόσο δυνατά που νομίζεις ότι την ακούνε όλοι!Μιά απ τα ίδια και στις εξετάσεις!!
Τρέμουν και τα πόδια......
:P
Χρόνια πολλά λιμανάκι μου!

λιμανάκι είπε...

Τζακουζάκι μου...πότε έρχονται..πότε φεύγουν...αυτά μας κάνουν οι αναμνήσεις


Φιλάκια σου πολλά-πολλά!






Νάδα μου...όμορφο είναι να σε φροντίζουν και να φροντίζεις ανθρώπους που αγαπας και σ'αγαπουν...

λιμανάκι είπε...

teardrop...καταλαβαίνω τι λες...Πριν μερικούς μήνες δεν άντεχα να κοιτάω κανένα αλμπουμ.Δεν αναγνώριζα το πρόσωπο που έβλεπα.Τώρα απλά..δεν βγαίνω φωτογραφίες :)




Ναιάδα μου..αχ αυτες οι μυρωδιές...μου λείπουν...

Φιλάκι σου γλυκό

λιμανάκι είπε...

Albus Genius...σημάδια που εαυτού μας που μας δείχνουν ποιοι είμασταν και τι γίναμε...

Καλό σου απόγευμα




Βιολιστή μου.. :)

Μια γλυκεία καλησπέρα και απο μένα!

λιμανάκι είπε...

Christine, the Elf..ναι..αυτές οι στιγμές ήταν τρυφερές και ζεστές,γεμάτες αγάπη.Απο εδω και πέρα να δω τι στιγμές θα έχω για αναμνήσεις...

Μια καλησπέρα και ένα χαμόγελο





Assel...μετά ομως...η πλήρη ικανοποίηση!

Ξελάφρωμα και χαμογελα

:)

Καλο σου απόγευμα μικρή μου