.
Και κάθε μέρα γεννίεσαι.Και πεθαίνεις.Και μετά γενιέσαι ξανά.Παίρνεις τις στάχτες σου και φυσάς ζωή.Και το 'τίποτα' γίνεται 'κάτι'.Και το χώμα γίνεται οντότητα.Και παίρνεις μορφή.Και αποκτάς ψυχή.Και ανακαλύπτεις απο την αρχή τις δυνάμεις και τις αδυναμίες σου.Τις ανασφάλειες σου και την αντοχή να διεκδικήσεις τα ' θέλω ' σου.
Και ερωτεύεσαι ξανά.Και γελάς.Και πονάς.Και κλαις.Και εκπλήσσεσαι καθώς βλέπεις μια χούφτα κεράσια να χρωματίζει τα χέρια σου.Τα χείλη σου.Την καρδιά σου.Και αναρωτιέσαι για το πως το μπλε του ουρανού γίνεται μωβ.Και λευκό.Και κίτρινο.
Και απο πηλός γίνεσαι πέτρα.Και σκληραίνεις.Και χτίζεις τείχη ψηλά γύρω σου.Και δεν αφήνεις κανέναν να τα περάσει.Απο φόβο.Μην χάσεις πάλι την ψυχή σου.Και μείνεις άδειος.Κενός.Αλλά δεν καταλαβαίνεις οτι την ψυχή την χάνεις.Και την βρίσκεις.Κάθε φορά που ανατέλει.Και δύει ο ήλιος.
Και αρκεί μόνο ένα τραγούδι.Ένα βλέμμα.Ή ένα δάκρυ.Για να γκρεμίσουν τα τείχη που με τόσο κόπο έφτιαξες.Να τα διαλύσουν και να σε αφήσουν εκτεθειμένο.Να σε αφήσουν εκτεθειμένο σ'αυτόν τον απέραντο κύκλο.Σ'αυτόν τον κύκλο που λέγεται ζωή.
Ζωή.
.
.
.
37 σχόλια:
ωραια η αναρτηση σου. πειραζει που αντεγραψα μερικες σειρες στο δικο μου μπλοκ και εκανα μια αναρτηση και γω; αν ναι σου ζητω συγνωμη. αν οχι, σευχαριστω. ξερω οτι θαπρεπε να σε ρωτησω πρωτα. αλλαμου ηρθε τοσο αυθορμητο, που δεν το σκεφτηκα εκεινη την στιγμη.τωρα ομως που το σκεφτομαι, νομιζω οτι ηταν λαθος μου. και παλι ζητω συγνωμη.
Έφη...όχι..δεν πειράζει.Χαίρομαι που σου άρεσε και σου έδωσε ένευσμα να γράψεις
Καλώς ήρθες στο λιμανάκι μας.
Πάντα ευπρόσδεκτη
πολύ όμορφο!
ναι, έτσι είναι η ζωή! Τη μια σε πετάει ψηλά και την άλλη σε γκρεμίζει..
δυνατή η ανάρτηση-υπενθύμινση αν μου επιτρέπεις το υπενθύμιση.
Πολύ δυνατή.
Γυμνή η αλήθεια ολόκληρη αλήθεια ο κύκλος.
Βέβαια, αυτή η ζωή μου να υποστεί έναν οργασμό εκτός κύκλου δεν θα με πείραζε καθόλου
καλό απόγευμα
σε αυτό που λέγεται βλέμμα. λέξη. αγκαλιά. αλήθεια. ζωή.
φιλιά πολλά!
"Και απο πηλός να γίνεσαι πέτρα"
Να γράφεις τα τραύματά σου στην άμμο και να χαράζεις τις χαρές σου στην πέτρα.
Ισως ετσι για να θυμόμαστε μόνο τις χαρές που ζούμε
και ν αφήνουμε να "διαλυθούν" οι όποιες λύπες και τραύματα, σ αυτόν τον κύκλο της ΖΩΗΣ.
Την καλησπέρα μου
Αρης
Τι γλυκιά ανάρτηση είναι αυτή.Μου άρεσε η φράση που μια χούφτα κεράσια χρωματίζουν τα χέρια σου.Έφερα την εικόνα στο μυαλό μου και χαμογέλασα.Πολύ καλό αυτό,συμβαίνει σε ελάχιστα blog που διαβάζω να κάνω τις λέξεις εικόνες στο μυαλό μου.
Καλημέρα,καλώς σας βρήκα.
Εεε καλά δε θα μιλήσω για το κείμενο καθόλου.. Το κάνουν οι άλλοι.. Να δω πότε θα έρθω να βγάλουμε φωτογραφίες.
aggelika...σαν την θάλασσα.Πότε είναι ήρεμη...πότε αγριεμένη.Αλλά εμείς την αγαπάμε όπως και αν είναι
;)
Φιλάκια σου
Φλεγόμενε...αυτό που έχω καταλάβει ειναι οτι δεν μπορούμε να ζούμε συνέχεια κάτω απο κανόνες.Πολλές φορές είναι προτιμότερο να μας αφησουμε να μας παρασύρει το κύμα...
Όμορφη καλημέρα
b|a|s|n\i/a ... σε είδα στο όνειρο μου χθες το βράδυ.Είχες απλωμένο το χέρι σου σε μένα,μου χαμογελούσες και μου έλεγες 'έλα μπορεις.Θα τα καταφέρεις'
Ηταν πολύ γλυκό..
Σ'ευχαριστώ για την προτροπή λοιπόν.Ναι..θα τα καταφέρω...
Φιλάκια σου πολλά!
Άρη μου...όμορφο αυτο που μου έγραψες...να γράφεις τα τραύματα σου στην άμμο..και να χαράζεις τις χαρές σου στον βράχο...
:)
Να...
Με έκανες να χαμογελάσω...
Όμορφες καλημερες σου!
neni...χαίρομαι που σου δημιούργησα εικόνες.Και ιδιαίτερα που σε έκανα να χαμογελάσεις :)
Καλώς ήρθες!
Τζάκι..εμ...πότε θα έρθεις?
Ε..?
Αντε!
τη ψυχή τη χάνεις όταν δεν τη μοιράζεσαι. το ίδιο και τη ζωή. όταν τη μοιράζεσαι, -όταν τη δίνεις μόνο τότε νιώθει ελεύθερη, μόνο τότε πετά!
χαχα!! Όχι απλά την αγαπάμε την θάλασσα... ζούμε γι αυτήν!! Και για το καλοκαίρι!!
Kai meta?????....
Και μετα..?
Μετα μικρό μου τρελώνιο...ξέρεις τι λένε...
Όποιος μπαίνει στον χορό...τραγουδάει
;)
Φιλάκια σου πολλά-πολλά και γλυκά!
Dorothea μου...έτσι..θα συμφωνήσω μαζί σου..
Όμορφες καλημέρες σου!
Αγγελικούλα...έτσι μου αρέσει να σε βλέπΩ!
Χαμογελαστή!
Ναι!Αγαπάμε την θάλασσα!Το καλοκαίρι!Και φυσικά...τα παγωτα!
;)
μια χούφτα κεράσια να χρωματίζει τα χέρια σου
να πιάνει κουβέντα με το χώμα και τ'αστέρια σου
να δίνει μια στο "πουθενά" και σε "παντού" να το βαφτίζει
να αρπάζει χρώμα απ'το "εκεί", κι "εδώ" να το σκορπίζει...
να παίρνει σάρκα και οστά ξανά να σε κυκλώνει
να δίνει πνεύμα και ψυχή όσο κι αν σε ματώνει
νυχτώνει, ξημερώνει, ζωή σε κόκκινο χαλί σου στρώνει...
να περπατήσεις, να ονειρευτείς και να ξυπνήσεις
μια χούφτα κεράσια να ζητήσεις
να παίξεις, να ανατρέψεις, να κερδίσεις...
Καλό μεσημεράκι... ;)
πότε στα πάνω μας, πότε στα κάτω μας...
όπως λένε και οι στίχοι του Θάνου Ανεστόπουλου:
"Σαν νοσταλγώ
πουλιά με παν μακριά
πόνο δεν νιώθω πια
μόνο θυμάμαι.
[...]
Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και μαζί βροχή
κι ούτε για μια αιωνιότητα
δεν θ’ άλλαζα μια μέρα απ’ αυτή,
δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι κόλαση, παράδεισος μαζί
κι αυτά που έζησα είτε άσχημα
είτε όμορφα ήσαν εγώ κι εσύ. "
καλο βραδακι λιμανάκι!
"Και αρκεί μόνο ένα τραγούδι.Ένα βλέμμα.Ή ένα δάκρυ.Για να γκρεμίσουν τα τείχη που με τόσο κόπο έφτιαξες.Να τα διαλύσουν και να σε αφήσουν εκτεθειμένο."
και αρκούν δύο λέξεις τόσο κοινές που στα αυτιά σου ακούγονται πρωτάκουστες
ενα¨"γεια σου"
"τι κανεις"
να σε κάνουν να χάσεις και το τελευταίο ίχνος δύναμης που προσποιούσουν πως απέκτησες^
όμορφες σκέψεις*
αχ είναι τέλειο αυτό που έγραψες. θα μπορούσα να το χα γράψει εγώ :ΡΡ
χαχαχααχ σε πειράζω γλυκό μου χαμογελάκι :))
όμως αλήθεια. είναι από τα πολύ ωραία σου κείμενα. και με τρόπο γραφής αλλά και απόδοσης συναισθημάτων...
:)
φιλιά βρόχινα...
ενα βλεμμα...ενα δακρυ...ενα τραγουδι...μια χειρονομια...ενα χαμογελο...μια στιγμη...
μοναχα μια στιγμη φτανει να γκρεμιστουν οσα εχτισες για να προφυλαχτεις...
μια στιγμη...σε ανυποπτο χρονο...
και μετα σιωπη...
νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!
και η ζωή είναι μέσα σε έναν κύκλο?
βαρύ...
παρόλα αυτά ικανό να ξεφύγει από τον εαυτό του.
Καλησπέρα κι από μένα. Χαίρομαι που είμαι σι αυτό το λιμανάκι!!!
λοιπόν καμιά φορά είναι απαραίτητο θαρρώ αυτά τα τείχη να γκρεμιστουν για να αποκαλυφθεί η αλήθεια μιας πανέμορφης ψυχής...
Dimi ... ;)
Christine, the Elf...αν φεύγει ο πόνος είναι όμορφες οι αναμνησεις...
Και αν οι δυο πορευονται σαν ένας,είναι όμορφες και οι καλές και οι κακές στιγμές..
Φιλάκια σου πολλα!
Οδος Ονειρων...με πόσο απλά πράγματα λοιπον σπάει η καρδιά μας...
Είναι απο τα όμορφα χαρακτηριστικά του ανθρώπου...
Καλό σου απόγευμα
:)
Νεραιδουλα...υπάρχουν αρκετές φορές που με βλέπω στα γραπτά σου.Χαίρομαι να σε βλέπω και στα δικά μου
Φιλάκια σου πολλά!
;)
Ναιαδα μου..μετα..Αχ!
Φιλάκια σου πολλά και γλυκά!
Ανωνυμε...γεννιόμαστε.Και δεν αντιλαμβανόμαστε τι γίνεται γύρω μας.Μαθαίνουμε σιγά-σιγά τον κόσμο γύρω μας.Τι είναι το καθένα και τι αντιπροσωπεύει.Μαθαίνουμε να περπατάμε.Να μιλαμε.Ξεκινάμε πίνωντας γάλα και περνάμε προοδευτικά στις στερεές τροφές.Μεγαλώνουμε.Γερνάμε.Αρχίζουμε να ξεχνάμε πρόσωπα και πράγματα.Ξεχνάμε το νόημα των αντικειμένων γύρω μας.Δυσκολευόμαστε να περπατήσουμε.Μέχρι που στο τέλος δεν μπορούμε καθόλου.Χάνουμε τα δόντια μας και η τροφή μας είναι αλεσμένη μέχρι να καταλήξουμε να συντηρουμαστε μονο με υγρα
Πως σου φαινεται?
Δεν ειναι ένας κύκλος η ζωη?
Δημήτρη...και εγώ χαίρομαι που ήρθες στο λιμανάκι μου.
Πάντα ευπρόσδεκτος
:)
Χμμ…
Ίσως σε αυτό να φταίει η διάσταση που βλέπουμε τα πράγματα.
Η ζωή είναι πορεία.
Όπως σχεδιάζεις μια ευθεία γραμμή στο χαρτί .
Όμως,αν είχες την δυνατότητα αυτή την γραμμή να την σηκώσεις και να την δεις πολυδιάστατα , θα έβλεπες το σώμα της κυκλικό ;
Η ζωή (του ανθρώπου ) κατά εμέ, είναι σαν την ακτίνα που τέμνει τον κύκλο.
Ξεκινά από το άπειρο.
Καταλήγει στο πλαίσιο.
Άσχετο...
Σου είπα ότι σε αγαπάω πολύ;
Πολύ όμως...
Άσχετο δυο.
Υπέροχη μουσική.
Υπέροχες φωτογραφίες...
Καλησπέρα αγαπητό λιμανάκι. Πράγματι, χρώματα είναι η ζωή. Αρκεί να μπορείς να τα ταιριάξεις για να γίνει όμορφος ο .... "πίνακάς" σου. Φιλιά.
Η φωτογραφία είναι δική σου;!!!
Πολύ δυνατή όπως και να έχει.
Χαμόγελο....
:)
Νάδα μου...ο καθένας τα πράγματα γυρω του τα αντιλαμβάνεται διαφορετικά.Αυτή η διαφορετικότητα ειναι μια απο τις ομορφιες του ανθρωπου
Ασχετο αλλά και εγώ σ'αγαπάω πολύ
:)
Νίκο...και το σημαντικο ειναι τα χρώματα να τα επιλέγεις μόνος σου.Να μην στα επιβαλουν.Και να ζωγρφίζες τον πίνακα σου με τους ανθρωπους που αγαπας
Καλό σου βράδυ
:)
Γιώργο μου...όλες οι φωτογραφίες που μπαίνουν στο λιμανάκι είναι δικές μου
;)
Χαίρομαι πολύ που σου αρέσει!
Καληνυχτες!
Όταν πέφτουν τα τείχη δεν μένεις εκτεθειμένος, μένεις ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
Πολύ ωραίο το κειμενάκι σου, όπως πάντα.
Φιλιά, χαμογελαστά
CASPER
Aν μας παρασύρει το κύμα πολύ...δε ξέρω, ελπίζω να είναι κινηματογραφικό, αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν είναι πάντα όμορφα
Αλλά να μου πεις, και η λογική μια ψυχασθένεια είναι
Κασπερούλη...ανταποδίδω τα φιλιά
;)
Φλεγόμενε...ναι..δεν είναι πάντα όμορφα...αλλά αν δεν αφεθείς δεν θα το μάθεις...
Καληνύχτα σου
:)
Θαυμάσια η σελίδα σου και εκφραστική η γραφή σου..
Ένα εξαίρετο λιμανάκι με φόντο το πέλαγος..
Και το άμωμο φως του στιλπνού φεγγαριού..
Που θωπεύει αβρά αισθήσεις και συν-αισθήματα..
Να είσαι καλά και να μας ξεναγείς πάντα έτσι όμορφα..
Κ α λ η μ έ ρ α . .
Τάκη...ένα γλυκό καλώς όρισες
Πάντα ευπρόσδεκτος στο λιμάνι μου
:)
Δημοσίευση σχολίου