.
Στο λεωφορείο μια γυναίκα προσπαθεί να μείνει όρθια.Με ίσια την πλάτη.Κορδωμένη.Ρουφώντας την κοιλιά.Κοιτώντας δεξιά και αριστερά.Μην τυχόν είδε κανένας ότι παραπάτησε στην απότομη στροφή που πήρε ο οδηγός στο τέλος του δρόμου.Φοράει ένα στενό τζιν παντελόνι.Παπούτσια πλατφόρμες.Το μαλλί βαμμένο ξανθό.Τα μάτια και το μέτωπο τραβηγμένα πίσω.Το στήθος και τα χείλη πρησμένα απο την σιλικόνη.Ίσα που μπορεί να κάνει έναν μικρό μορφασμό.Στον χρόνο.Στον χρόνο που τοσο παλεύει να νικήσει.Όμως αυτός είναι πάντα ένα βήμα μπροστά.Ποτέ δεν πιάνεται και ποτέ δεν σε αφήνει να τον προσπεράσεις.
Κάθομαι στο πιάνο και παίζω.Τα δάχτυλα μου τρέχουν πάνω στα πλήκτρα και μια απρόσμενη ηδονή απλώνεται στο σώμα και στο χώρο.Ξαφνικά αισθάνομαι ιδιαίτερη.Ξεχωριστή.Και αμέσως μετά, γελοία.Λες και μια μέτρια εκτέλεση ενός κομματιού,με βάζει πιο ψηλά στην κλίμακα απο τους άλλους 'κοινούς' ανθρώπους.Ένα παιχνίδι είναι η ζωή.Και εμείς σαν άπειροι παίκτες προσπαθούμε απλώς να επιβιώσουμε.Όχι να μαζέψουμε πόντους και να κερδίσουμε το έπαλθο.Απλώς να τερματίσουμε την πίστα.Νομίζοντας πως την δεύτερη φορά θα τα καταφέρουμε καλύτερα.Μα κανείς δεν μας είπε,οτι δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία.
Ένα τριώροφο πολυτελές κτίριο.Μέσα του μια μεγάλη πισίνα,ένα τζακούζι,μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας που υπόσχονται ένα τέλειο σώμα,μεγάλες γιγαντοοθόνες που δείχνουν μοντέλα γυναικών και αντρών να παρελαύνουν.Όλη η ματαιοδοξία κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους.Πλήθος ατόμων που ιδρώνουν προσπαθώντας να την ικανοποιήσουν.Να την θρέψουν.Απο τα μεγάφωνα ακούγεται μια παγωμένη φωνή.'Το γυμναστήριο μας σας εύχεται καλές γιορτές'.Ειρωνία.
Ένα ξαφνικό σφιχταγκάλιασμα απο πίσω.Ένα κορμί μέσα σ'ένα άλλο.Αναζητώντας το κομμάτι που του λείπει.Το 'μισό' που θα το κάνει να αισθανθεί ολοκληρωμένο.Μια τελετή πόθου και πάθους.Ένας οργασμός έντονος και βαθύς.Μια απελευθέρωση των θεσμών και των πρέπει.Και για ακόμα μια φορά ξεγελάσαμε την μοναξιά μας.Και για ακόμα μια φορά σιωπάσαμε τις σκέψεις.Και για ακόμα μια φορά αφήσαμε το χαμόγελο να κρυφοκοιτάξει απο το παράθυρο.Έστω και για λίγο...
33 σχόλια:
εγώ δεν αισθάνομαι βάρκα ρε:ppp
Ματαιοδοξία
Χωμάτινος
Πιάνο
Έπαθλο
Οργασμός
Έχω απορία.
Είχε η θεια ψιλά για το λεωφορείο ;
Η της τελείωσαν από τις σιλικόνες;
Όμορφο να νιώθεις ιδιαίτερη.
Έστω και για λίγο σημαίνει ότι το έχεις.
(Όπως και το ηλίθιο)
Για αυτό που λες θέλω να τερματίσω τελευταίως τελευταίος .*t*
Μάταιο το τζακουζι στους τρεις ορόφους;
Κορίτσι μου με σκόρπισες στους πέντε άνεμους.
Το να γυμνάζεις το σώμα είναι καλό.
Εσύ γυμνάζεις και την σκέψη , μπορεί να φτάσεις πρώτη.
Άσε με εμένα λέμε δε γουστάρω.
Α ! δε ξέρω αν εσύ ξεγελάς την μοναξιά σου σε τέτοιες στιγμές.
Προσωπικά, σε τέτοιες στιγμές δίνομαι.
Καλημέρα λιμανάκι.
:)
Roxanred...δεν είχα καμμιά αμφιβολία περί τούτου :)
Νάδα μου...το παιχνίδι της ζωής,όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ,δεν είναι ράλλυ.Δεν ανταγωνίζεσαι άλλους.Δεν υπάρχει πρώτος,δεύτερος ή τελευταίος.Το έπαλθο στο τέλος ίσως να μετρίεται απο το πόση ευτυχία και χαμόγελα έχεις μαζέψει και έχεις χαρίσει.Τώρα μπορεί να λέω και χαζομάρες..δεν ξέρω...
Καλό είναι να γυμνάζεις το σώμα.Κακό είναι να σου γίνεται εμμονή.
Το τελευταίο στο απάντησα προσωπικά... :)
Επίσης να σου πω...
!ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ!
Και τραγούδι.
Αν και το προτιμώ από τον Άσιμο.
Είναι πιο λιτό, πιο ανθρώπινο.
Οι στίχοι είναι του ποιητή Σκαρίμπα.
Βαθύς και έντονος οργασμός που σπάει κατεστημένα ε;
Μμμ...
Τυχερουλα!!!
Ουλαλούμ
'Ήταν σα να σε πρόσμενα κυρά,
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: Θα 'ρθει απόψε απ' τα νερά, κι από τα δάσα!
Θα 'ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι,
και θα μυρίζει φώτα [ήλιο] και βροχή το νιο φεγγάρι!...
Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα,
και να μαζί σου κιόλας αρχινώ, χρυσή, κουβέντα.
Πως να... θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"
που μ' έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει καπνός
και - τάχας - σύγνεφα θαμπά, προς τη σελήνη...
Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ...
Κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωϊμένα! -
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα), χρυσή, κ' εσύ με μένα!...
Τόσο πολύ μ' αγάπησες, κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
πάταγα γω - στραβός - μες στα νερά; κ' εσύ κοντά μου!...
Το παράθυρο ψάχνω ακόμα...
Ενθουσιάστηκα μόλις άκουσα το Falling Slowly! Νόμιζα μόνο εγώ είδα το Once.
Εγώ εκείνο που νιώθω δεν είναι ότι βιάζομαι να τερματίσω, αλλά ότι βιάζομαι να πάω στα επόμενα που έρχονται και δεν ζω όσο πρέπει αυτά που συμβαίνουν τώρα.
πράγματι υπέροχη η φωτογραφία... σαν ο χωμάτινος να πλάθει χωμάτινα δημιουργήματα...
Ο άνθρωπος... εγώ ...εσύ... αυτός... αυτή...
Μπορεί να φαντάζει δύσκολο να πλάσεις εξωτερικά την ματαιοδοξία σου αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο να πλάσεις όμορφα τον εαυτό σου...
συνέχισε να παίζεις λοιπόν με τα πλήκτρα σου και την ίδια την ζωή...
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.Ο ΧΡΟΝΟΣ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΤΑΙ ΠΟΤΕ.ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΦΕΥΓΕΙ ΝΙΚΗΤΗΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΟ ΠΙΑΝΟ ΣΟΥ ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ.
...Ένα ξαφνικό σφιχταγκάλιασμα απο πίσω.Ένα κορμί μέσα σ'ένα άλλο....
και 'γώ που νόμιζα πως δεν υπήρχες.
τα άγνωστα φιλιά μου
Νάδα... :)
Φώτη μου...ίσως δεν ψάχνεις στο σωστό μέρος...
Είμαι σίγουρη οτι αν σηκώσεις ίγο το βλέμμα σου πιο ψηλά θα το βρεις
Χαμογελάκι για μένα?
VtheThing...ας πατήσουμε λίγο φρένο λοιπόν...για να απολαύσουμε το όμορφο παρόν..
Καλώς ήρθες :)
Οδειπόρε...δύσκολα αποκτιέται το όμορφο...αλλά είναι και αυτό που αξίζει...
Καλό σου βράδυ :)
SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ...αυτό σκοπεύω να κάνω... :)
trempe...ένα καλως όρισες...
...πάντα ευπρόσδεκτος :)
μυρίζει βροχή. και άφησα ένα χαμόγελο. κρυφοκοιτάζοντας από το παράθυρο.
αν μου επιτρέπεις σε έβαλα στα λινκ μου..
καλημέρα
Πολλές εικόνες....
Αφού μπορείς ακόμα να παίζεις μουσική δεν τελείωσε τίποτα!
Καλημέρα
ο χρόνος
κι εσύ ένα βότσαλο λευκό και φεγγοβόλο
στο χέρι του,
έτοιμο να μοιάζεις
προς απογείωση για τα νερά
μονάχα κοίτα να πας λιγάκι πιο μακριά
όχι για το "μακριά"
μα για τα περισσότερα άλματα
που μοιάζουν με παιχνιδι
πότε ψηλά, πότε ψηλότερα και πότε στο υπόγειο
σαν τα μερόνυχτα που τα ιδρώνει η ματαιοδοξία
σαν τα ανώνυμα "μπορώ;" που ψάχνουν δεύτερη ευκαιρία
έστω για λίγο κατά την πτήση σου...
είσαι ελεύθερη εσύ, κσι το νερό και ο αέρας
κι από μακριά μοιάζεις μ' αστέρι μέρας
σε βλέπω κι απ'την προσευχή κλέβω για σένα μια ευχή
παίξε τώρα ακόμα μια φορά...
"όλα να πάνε καλά..."
Καλημέρα σου είπα;
Καλημέρα ;)
Εντάξει το κείμενο και η φωτογραφία ως συνηθως άψογα.. αλλά απορώ κάτι.
ΤΙ ΣΑΣ ΕΦΤΑΙΞΕ ΤΟ ΤΖΑΚΟΥΖΙ ΡΕ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΤΕ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΟ?
Χαχαχαχα.
Ναι και στο Νάδα αναφέρομαι.
Πίστεψε με αυτά που λές μόνο χαζομάρες δεν είναι.Το ότι αισθάνεσαι γελοία, είναι πολύ ευχάριστο, σημαίνει πως θές να διορθώσεις τον εαυτό σου, εξαλλου κι εγώ έτσι νίωθω και πολύ συχνά μάλιστα.Για σκέψου κι εκείνους που είναι πράγματι γελοίοι και δεν το αντιλαμβάνονται κάν;Και είναι και ικανοποιημένοι απ τις πράξεις τους.
Που άλλοτε άν και γελοιές, μπορεί να γίνουν και επικύνδηνες, λόγω της επιπολαιότητας που τις χαρακτηρίζει,Η άγνοια είναι ότι χειρότερο,αλλά ακόμα χειρότερο έιναι να γνωρίζεις και να μην κάνεις τίποτα γι αυτό.Φιλιά ώς την κυριακή!
εστω και για λιγο ξεγελασαμε την μοναξια...
εγω το μετα φοβαμαι...
συνηθως μεγαλωνει μετα το ξεγελασμα για να μας εκδικηθει...
νεραιδενια φιλακια!!!
Καλημερα....
Γι άλλη μια φορά σε όνειρα αρμενίζουμε....
Εστω και για λίγο... :)
Γι άλλη μια φορά κρυφοκοτάμε πισω απο τις λέξεις...
Όμορφο δέσιμο εικόνας - κειμένου και της μουσικής σου επένδυσης με τους υπέροχους στίχους του Σκαρίμπα ! ! !
Την αγάπη μου
Αρης
Αν θές αύριο να με δείς στήλε email
πρέπη να σου πώ
Den xero na srelno email
sthle esi n apantiso
alaxa arithmo, to exasa to tilefono sou, stile na soy po gia avrio filia
ΘΑ ξαναπάω αύριο πρωί ιντερνετ να δω αν εστηλεςν ν συνενοηθουμε
καληνυχτα
Στις πρώτες παραγράφους κάποιοι κοροϊδεύουν με τη ζωή.
Στην τελευταία κάποιος την παίρνει στα σοβαρά.
Αν είσαι εσύ αυτός τότε ΖΕΙΣ.
Το αίνιγμα που είναι και ανέκδοτο λέγεται ΖΩΗ!
Ζωή: ό,τι δώσουμε, ό,τι πάρουμε και μέσα μας μείνει για πάντα...
Στιγμές,
φωνές,
ψυχές,
που κάποτε αγαπήσαμε πολύ...
Υ.Γ. Από κάπου σε ξέρω εσένα...Θε να΄ναι από άλλη ζωή;
Αίνιγμα!
Φιλιά
b|a|s|n\i/a ...πάντα ευπρόσδεκτα τα φωτεινά σου χαμόγελα :)
Φλεγόμενε..σε ευχαριστώ...
Καλή σου μέρα :)
Earentil Aposperith...μια όμορφη καλημέρα και σε σένα..
dim juanegro...έτσι είναι..θα πιάσει η ευχή..όλα καλά θα πάνε...
Καλημέρα μου είπες?
;)
jacki μου...όλα το τζακούζι τα φταίει!
Φιλί μεγάλο! ;))
Mικρό μου τρελώνι...έχεις απόλυτο δίκιο.΄
Φιλί μεγάλο μέχρι την Τετάρτη ;)
ΝΑΪΑΔΑ...το μετά είναι αναπόφευκτο.Θα το αντιμετωπίσουμε όταν έρθει η ώρα του.Ένα βήμα κάθε φορά..
Πολλά σου φιλιά!
gregory...και έλεγα οτι με ξέχασες...
Μια γλυκιά καλημέρα και σε σένα :)
Άρη μου..σ'ευχαριστώ πολύ!
Σου στέλνω ένα γλυκό γλυκό χαμόγελο :)
Νεραιδούλα..τα καταφέραμε τελικά ε?
;)
pandora...όλοι νομίζουν οτι ζουν..
Ζούμε άραγε πραγματικά?
Καλώς όρισες στο λιμανάκι μας :)
Κίρκη μου...και εγώ είμαι σίγουρη οτι κάπου σε ξέρω...μπορεί να είναι απο κάποια άλλη ζωή..πολύ κοντινή στην δικιά μας ;)
Όλοι ζουν μέχρι να πεθάνουν
Έστω όπως λες και εσύ
Δημοσίευση σχολίου