Δεν ξέρω γιατί συγκινούμαι όταν ακούω αυτό το τραγούδι.Δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο,στην μουσική,στους στίχους,στις δυνατότητες του καλλιτέχνη...κι όμως με νοσταλγεί.
Δεν ξέρω γιατί ήρθα πάλι εκεί.Σαν κάτι να με ελκύει και είμαι τόσο αδύναμη να του αντισταθώ.
Δεν ξέρω γιατί το πρωί χαμογέλασα με την σκέψη οτι θα έρθω.Κοιτάχτηκα στον καθρέπτη και ήταν απο τις λίγες φορές που μου άρεσε αυτό που είδα.Και χαμογέλασα πάλι.Για σένα αυτή την φορά.
Δεν ξέρω γιατί με κοιτάζουν όταν προχωράω στον δρόμο.Κάποιες φορές μου αρέσει.Κάποιες άλλες όχι.Με διακόπτει αυτό το βλέμμα.Απο τα όνειρά μου.Απο τις ιστορίες που πλάθω όταν περπατάω.Κάποιες φορές,σαν και σήμερα,θέλω απλώς να περνάω απαρατήρητη,σαν σκιά ανάμεσα τους και κανείς να μην μου δίνει σημασία.
Δεν ξέρω γιατί έφαγα σοκολάτα πριν πέσω για ύπνο.Δεν έπρεπε να φάω.Πρέπει να γίνω πιο αδύνατη.Και πιο όμορφη.Τι χαζό.Λες και έτσι θα με αγαπήσουν περισσότερο?Όχι.Δεν παίζει ρόλο η εξωτερική εμφάνιση για αυτό.Η αγάπη βγαίνει απο μέσα.Δεν έχει καμμία σχέση με το έξω.Ίσως να με έπιασαν οι ανασφάλειες μου αυτές τις μέρες.Ίσως γιατί...
Δεν ξέρω γιατί κάθομαι και στεναχωριέμαι για πράγματα που δεν μπορούν να αλλάξουν.Πρέπει να αναλώνομαι σε αυτά που μπορώ να φτιάξω.Να αφήσω πίσω μου το παρελθόν και το μέλλον ίσως για κάποιες στιγμές
Δεν ξέρω γιατί είναι τόσο δύσκολο να επικεντρωθούμε σε αυτο το ευλογημένο παρόν!
Δεν ξέρω γιατί αισθάνομαι τύψεις που έφαγα την σοκολάτα.Το έκανες που το έκανες.Δεν το ευχαριστιέσαι τουλάχιστον?
Δεν ξέρω γιατί κάθομαι και γράφω αυτό το χαζό ποστ.Θα έπρεπε να γράψω ένα ωραίο ποίημα ή μια ιστορίας αγάπης.
Δεν ξέρω γιατί κάθομαι και γκρινιάζω εδώ.Ίσως επειδή δεν έχω κανέναν δίπλα μου να του γκρινιάξω.Σαν τα μωρά.Έτσι κάνουν όταν είναι στεναχωρημένα.Για να κερδίσουν λίγη προσοχή και αγάπη.
Δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι χρειάζονται τόση αγάπη για να ζήσουν.Θα έπρεπε να είναι φτιαγμένοι με τέτοιο τρόπο που να επιβιώνουν με λιγότερη.
Δεν ξέρω γιατί ακούω για εικοστή φορά αυτό το τραγούδι.Είναι και το χέρι μου που πονάει και με κάνει να αισθάνομαι πιο ευάλωτη.
Πρέπει να γίνω δυνατή.Έχω πολλά πράγματα να φέρω εις πέρας.Και θα τα καταφέρω
Πάντα δεν τα καταφέρνω?
Έξω φυσάει πολύ.Με φοβίζει αυτός ο ήχος.Δεν βλέπεις απο που έρχεται.Και το άγνωστο τρομάζει.Θα κοιμηθώ με τα γυαλιά απόψε.Να μπορώ να κοιτάζω γύρω και να φαίνονται όλα καθαρά.
Δεν ξέρω γιατί κάθεστε και με διαβάζετε.Δεν έχω κάτι να σας δώσω σήμερα.Ούτε ένα μικρό χαμογελάκι δεν μπορώ να ζωγραφίσω στα χείλη σας.Μπορείται να αράξετε απλώς.Να ακούσετε το τραγουδάκι και να πέσετε για ύπνο.Ταξιδεύοντας στα πιο όμορφα όνειρα...
Θα ήθελα τόσο πολύ να χωνόμουν στην αγκαλιά σου απόψε.Να μου χάιδευες τα μαλλιά,να με φίλαγες και να μου έλεγες οτι όλα θα πάνε καλά
Θα πάνε...?
26 σχόλια:
Τόσα "Δεν ξέρω γιατί" μαζεμένα; Όμορφα όλα αυτά! Γλυκόπικρα, γεμάτα από χαμογελαστή μελαγχολία...Α, μόλις νομίζω πως βρήκα μιαν απάντηση: Γιατί ... είσαι ΕΣΥ!
Υ.Γ. το χέρι που σε χάιδεψε στα μαλλιά και εκείνο το σώμα που σε αγκάλιασε...δε θα είναι το τελευταίο! Θα υπάρξουν κι άλλα μέσα στα τόσα χρόνια σου! Και τα μετρώ για λίγα, πολύ λίγα... ακόμα!
Καλό ξημέρωμααα, εκεί κάπου δίπλα είμαι και εγώ και σε βλέπω να χαμογελάς, καθώς κοιμάσαι!
Υ.Γ.2 Ακόμα περιμένω εκείνο το γλυκοκέρασμα
καλημερα ..το λιμανι ειναι για το καραβι ενας σταθμος.....το καραβι [αγαπη σου]θα ερθη....
Κοπλίτσα αρχίσαμε τις νοσταλγίες; Καλοκαίρια ονειρευόμαστε; Ας ζήσουμε το χειμώνα που μας αγκαλιάζει.
Καλημέρα.
κι όμως...εγώ χαμογέλασα...
;)
φιλιά βρόχινα κι ας φυσάει ο άνεμος. πάει τις σκέψεις μακριά...και φέρνει άλλες...
άστον να λέει κι αυτός τα μυστικά του. σκέφτηκες πως κι αυτός, ετούτο επιθυμεί;
γι' αυτό φυσάει...άκου...
...
ευχαριστω για το σχολιο σου στο χαμομηλακι,βλεποντασ την φωτογραφια της κορης μου...
Γειά σου συμπάτριωτισα μου φαίνεται ότι σου λείπουν τα νησιά και τα καλοκαίρια.
Όμως εγώ προτιμώ τους Χειμώνες αλλά επειδή σε εκτιμώ σαν άτομο και μου αρέσει ο τρόπος γραφής σου που ξεδιπλώνει την ψυχή του σε ένα ιστόλογιο
Για αυτό σου στέλνω αυτό το ποιήμα για το καλοκαίρι.
Το καλοκαίρι-Γεώργιος Βιζυηνός
Ήλθες, ήλθες, καλοκαίρι,
κι ο Θεός πολλά
με το άγιο του το χέρι
σκόρπισε καλά.
Στις μυρτιές κρυμμέν’ αηδόνια
ψάλλουν λιγυρά,
και πετούν τα χελιδόνια
μ’ ελαφρά πτερά.
Tα μελίσσια με φροντίδες
δω κι εκεί πετούν
και με χάρη οι χρυσαλλίδες
τ’ άνθη χαιρετούν.
Eις τους κάμπους πρασινίζουν
χόρτα δροσερά,
εις τους λόφους ψιθυρίζουν
τα γοργά νερά.
Eύμορφ’ άνθη στους αέρες
χύνουν μυρωδιά
κι ανθοδέσμες στις μητέρες
φέρουν τα παιδιά.
Φιλιά πολλά απο την βροχερή Ζάκυνθο
Αχ αυτο το φθινόπωρο και ο ερχομός του χειμώνα μελαγχολίες και νοσταλγία που μας γεμίζει... Δεν εισαι η μόνη που νιώθεις ετσι...
Αναπολεις στο καλοκαίρι που πέρασε. Και μετά περπατά η σκέψη λίγο πιο κάτω. Στις αρχές του φθινοπώρου. Όμορφες εικόνες.Έξω ο καιρός λυσσομανει.Ετσι να κουλουριαστεις και μ αυτες τις εικόνες ν αποκοιμηθεις.Να περνάνε σαν slide από τις οθόνες της καρδιάς.
Κλείσε τα μάτια να χαθεις μέσα στις εικόνες. Μέσα στις γαλάζιες θάλασσες. Κι έτσι όπως θα αρμενίζεις μέσα τους θα σε νανουρίζει ο ήχος τ ανέμου.
Μεσα σ όνειρα θάλασσες...
Αρης
Πάντως εμένα κατάφερες να μου ζωγραφίσεις ένα χαμόγελο στα χείλη με αυτήν σου την ανάρτηση!
Περαστικά για το χέρι και μην σκέφτεσαι.
Φάε όση σοκολάτα θες.
Καλό κάνει!
Φιλιά!
δεν ξέρω πώς. αλλά με κατάφερες να σηκωθώ από το γραφείο να πάρω μια σοκολάτα. και να χαμογελάσω.
Κίρκη...ναι...αν με σκέφτεσαι κάπου κοντά μου είσαι...Σ'ευχαριστώ :)
Μμμμ...το γλυκοκέρασμα?
Γρηγόρη...εδώ είναι το λιμάνι..προσμένει με υπομονή ΄και αγάπη τα καράβια του
Ιωάννα μου...δεν φταίω εγώ...το τραγουδάκι...
Νεράιδα της βροχής...ένα ντε που δεν παίρνει τις σκέψεις μου.Έτσι σφηνωμένες που είναι φαίνεται πως να τις ξεκολήσει...
Πάντως θέλω να μάθω τα μυστικά του
Ας ακούσω....
Σπύρο...ήταν πολύ τρυφερή η φωτογραφία και η αφιέρωση...
Καλώς ήρθες..:)
Παιδί της πλατείας...έτσι είμαστε εμεις οι Ζακυνθινοί.Έχουμε την ποίηση στο αίμα μας :)
Ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση και για την εκτίμηση
Καλό σου απόγευμα
Άρη...έτσι με παίρνει ο ύπνος...κουλουριασμένη στις εικόνες...
Αχ(αναπόληση)
Ασσελ...μμμ...αν φάω όση σοκολάτα θέλω θα έχουμε πρόβλημα...
Χαίρομαι για το χαμογελάκι στα χείλη σου.Πολύ :)
basnia...εγώ το κατάφερα αυτό? Τώρα έκανες εσύ εμένα να χαμογελάσω :)
Καλώς ήρθες...Πάντα ευπρόσδεκτος...Εδώ θα βρίσκεις πάντα χαμόγελα και άφθονη σοκολάτα :)
Περνάω από εδώ πρώτη μου φορά...Και με αγκαλιάζει το τραγουδάκι σου που άφησες για τους περαστικούς.. Δεν ξέρω γιατί, με κάνει να νιώθω σα να άνοιξα ένα μουσικό κουτί, από το οποίο ξεπετάγονται μελωδίες και εικόνες από ένα αβίωτο κάποτε...
Κι όμως δίνεις τόσα πολλά...Δίνεις συναισθήματα... Και ποιος δε χρειαζεται αγάπη...Να την πάρει, και πολύ περισσότερο να τη δώσει...Απλόχερα. Τότε έρχεται και η δύναμη. Όμορφο απόγευμα να έχεις!
λιμανακι εσυ δεν ξερεις αλλα εγω χαμογελασα...
ολα θα πανε καλα θα δεις...
κι ας μη σου το πει εκεινος που νοσταλγεις αποψε...
Υ.Γ καλα εκανες και εφαγες την σοκολατα...:)
νεραιδενια φιλακια!!!
Pixie...εικόνες απο ένα αβίωτο κάποτε...ακριβώς αυτό μου βγάζει :)
Καλώς ήρθες!Πάντα καλοδεχούμενη
Ναϊάδα...ευχαριστώ...:)
Πολλά-πολλά φιλιά σου!
αφού το λιμάνι φουρτούνιασε και φούσκωσε τα νερά του, ηρέμισε και άκουσε τον παφλασμό των κυμάτων .
ο ήλιος είχε αρχίσει να ξεπροβάλει δειλά, δειλά μέσα από τα σύννεφα, και ένα μικρό κορίτσι έπαιζε στις προβλήτες του .
ο άνεμος φύσηξε , και το λιμανάκι χαμογέλασε .
οι άνθρωποι σκέφτηκε ,έχουν τόσες στιγμές να μοιραστούν μεταξύ τους που μπορούν να πετύχουν όμορφα πράγματα .
αρκεί, να μπορούν να δεχτούν τον άλλο, όπως δέχομαι και εγώ το νερό γύρω μου .
κοίτα αυτό το μικρό κορίτσι που παίζει, αντανακλά η ομορφιά μέσα του .
τι και αν ήμουν θυμωμένο πριν;
Το νερό ερχόταν να βρει και να μου πει για μια μακρινή ψαριά στα βάθη του .
Μόνο και μόνο για να με ταξιδέψει. μόνο και μόνο για να με ηρεμίσει.
Και αν άκουσα εκείνο το κορίτσι να λέει ότι ήθελε μια αγκαλιά, και να της πει ότι όλα καλά θα πάνε;
Ξέρω ότι αν ήταν εκεί θα της έλεγε ότι θα πάνε γιατί την αγαπάει, δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς .
Ο άνεμος φύσηξε, δυο πουλιά πέταξαν στον ουρανό, και ο ψαράς έσπρωξε την βάρκα του στην θάλασσα.
θα ανοιγόταν σήμερα , και ήθελε μια καλή ψαριά .
:)
νάδα μου...με ταξίδεψες σε όμορφες εικόνες...με ηρέμησες...
Το κορίτσι σε ευχαριστεί για το πρωινό χαμόγελο που της χάρισες (...και το μεσημεριανό...και το απογευματινό..και το βραδυνό...)
:)
"Ούτε ένα μικρό χαμογελάκι δεν μπορώ να ζωγραφίσω στα χείλη σας."
μην είσαι τόσο σίγουρη... Το μικρό χαμογελάκι σχηματίστηκε στα δικά μου χείλη όταν είδα αυτήν την υπέροχη εικόνα με την άμμο και τα παιχνίδια... Κατά βάθος όλοι έχουμε ανάγκη από λίγο καλοκαίρι...
καλή σου μέρα..
Δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι χρειάζονται τόση αγάπη για να ζήσουν.Θα έπρεπε να είναι φτιαγμένοι με τέτοιο τρόπο που να επιβιώνουν με λιγότερη.
Θα έπρεπε να μην είμαστε τόσο ανθεκτικοί...θα έπρεπε με το πρώτο δάκρυ να σπάμε...
Να μην είμαστε αναγκασμένοι να συνεχίσουμε...
Σε ευχαριστώ!!!
aggelika...χαίρομαι για το χαμογελάκι
Καλώς ήρθες στο σπιτάκι μου
Καλό σου βράδυ :)
Earentil Aposperiths...πρέπει να γίνουμε πιο ανθεκτικοί!Να μην λυγίζουμε με το πρώτο αερακι...γιατί πρέπει να συνεχίσουμε!Και ας πονάει..
Καλώς ήρθες...;)
Απ' ότι είδα έχω αργήσει.........
Καλιο αργά, παρά ποτέ.
Καλή συνέχεια στον νέο σου χώρο, και πιο χαρούμενη, όταν έχεις χαμογελάκι είσαι πιο ψηλή,ποιό αδύνατη, πιό έξυπνη, όμορφη,πιό .... και μπορείς να τρώς και πιο άνετα και ακίνδυνα σοκολατίτσες
φιλακια :) CASPER
πειράζει που εγώ χαμογέλασα;
ξέρεις, όχι αυτό το γοερό... γέλιο
μα απ'το άλλο
που κρυφά κάνει τα μάτια να γυαλίζουν.
Σε φιλώ.
Κάσπερ...έλα..δεν άργησες πολύ...με βρήκες πάντως...;)
Λες αν αρχίσω να χαμογελάω πιο πολύ να ψηλώσω?Λες?Καλό μου ακούγεται :)
dim juanegro...μου αρέσει να βλέπω μάτια να χαμογελάνε :)
Να έχεις μια πολύ όμορφη μέρα!
Δε ξέρω γιατί μου άρεσε τόσο αυτή η ανάρτηση. Ισως γιατί νόμιζες ότι έπρεπε άλλα να γράψεις κι' άλλα έγραψες...
Ίσως γιατί οι άνθρωποι κάποιες φορές νιώθουν το ίδιο...
Καλή σου μέρα :)
Δημοσίευση σχολίου