Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

Πάλι







Ζω.

Ίσον Επιζώ.Ίσον προσπαθώ να μείνω στα πόδια μου κάθε λεπτό που περνάει.

Σιωπή.

Περικυκλώνομαι απο κόσμο και το μόνο που ακούω είναι σιωπή.Μια απέραντη εκκωφαντική σιωπή.Το βουητό απο τους ανθρώπους περνάει απο μέσα μου και φεύγει αφήνοντας μόνο ένα τρομακτικό κενό.

Αγάπη.

Που είναι η αγάπη?Γιατί δεν την βλέπω?Την ακούω συχνά.Κάθε μέρα εισέρχεται απο τα αυτιά μου και κάνει κύκλους μέσα μου.Ναι!Αλλά γιατί δεν την νιώθω?Την αγνή ανιδιοτελή αγάπη?Την αγάπη που βγαίνει απο την καρδιά και στολίζει τις ρυτίδες στα μάτια?

Φόβος.

Ένα απέραντο σύννεφο καπνού. Ξεχύνεται απο τις πιο σκοτεινές γωνίες και κατακλύζει κάθε σημείο του κορμιού μου. Το νεκρώνει. Και κόβει την παραμικρή είσοδο αέρα απο όλους του πόρους του δέρματος μου.

Αδυνατώ.

Να αφήσω το παρελθόν κοιμισμένο. Να κατευνάσω τις απείθαρχες σκέψεις. Να δημιουργήσω νέα όνειρα για το μέλλον. Να χρωματίσω εικόνες κλείνοντας μου τα μάτια. Nα σηκωθώ και να προχωρήσω κοιτώντας μόνο μπροστά.

Νιώθω.

Όλα να γυρίζουν γύρω μου με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μικροσκοπικά κομμάτια του 'είναι' μου πεταμένα παντού. Αιωρούνται στον χώρο ουρλιάζοντας.  Και εγώ ακούνητη. Να τα κοιτάζω. Μην μπορώντας να κάνω τίποτα για να σταματήσω τον χρόνο να κυλάει χωρίς εμένα.

Θέλω.

Να αναπνεύσω ελεύθερα. Να γεμίσω τα πνευμόνια μου καθαρό αέρα και να αποβάλω όλη την μαυρίλα που με περιβάλλει. Να αφεθώ σε μυρωδιές και σε εικόνες και να νιώσω ζωντανή μέσα μου και έξω μου. Και αυτό μόνο να μου είναι αρκετό. 


.


Δεν υπάρχουν σχόλια: